Integracja sensoryczna pomaga, gdy dziecko:
- jest wrażliwe na dźwięki, światło, dotyk
- ma obniżony próg bólu
- jest nadpobudliwe, nadruchliwe, wykazuje słabą koncentrację uwagi
- przejawia niechęć do jedzenia, kąpieli, mycia, czesania i obcinania włosów, obcinania paznokci,
- jest mało aktywne na placu zabaw
- boi się huśtania, kręcenia na karuzeli, cierpi na chorobę lokomocyjną
- przejawia niechęć do jazdy na rowerze, łyżwach, wrotkach
- ma problemy z utrzymaniem równowagi
- jest apatyczne, nieśmiałe, często wycofuje się z kontaktów z rówieśnikami
- wykazuje agresję wobec siebie lub wobec innych
- ma problemy z nauką czytania, pisania
- później zaczyna mówić
- charakteryzuje osłabione lub wzmożone napięcie mięśniowe
- nie potrafi wejść po schodach krokiem naprzemiennym
Objawy te mogą świadczyć o zaburzeniach integracji sensorycznej, zaburzeniach zachodzącego w układzie nerwowym procesu organizacji wrażeń zmysłowych (słuchowych, wzrokowych, dotykowych, pochodzących z grawitacji i ruchu, smakowych, węchowych) docierających do dziecka. Dzięki poprawnie przebiegającemu procesowi integracji sensorycznej bodźce zmysłowe powinny być prawidłowo odbierane i interpretowane, co pozwala dziecku adekwatnie reagować do sytuacji. Większość zaburzeń można zminimalizować poprzez właściwie postawioną diagnozę i dobrze prowadzoną terapię. Najlepiej przez certyfikowanego terapeutę, absolwenta studiów podyplomowych na kierunku Integracja Sensoryczna.